Ուղեղս կատարվածից դեռ ուշքի չի գալի ու դեռ շատ բան էլ չի հասկանում ընդունած ալկոհոլի քանակից : Միայն հասկանում եմ, որ մահճակալիս կողքին եմ պարկել...
Իսկ անկողինս խառնած է` դեռ պահում է կատարվածի հիշողությունները: Հիմա անհրաժեշտ է բարձրանալ, փորձել հասնել լոգարան ու սառը ցնցուղ ընդունել: Հաստատ կօգնի գլխիս մեջ քաոսային ուղղությամբ շարժվող մտքերն իրենց տեղերում դնել :
Բարձրանում եմ` հենվելով մահճակալին : Նկատեցի սպիտակ ճմրթված թուղթը, որ մի տեսակ չի տեղավորվում ընդհանուր պատկերի մեջ:
"Կներես: Ես երեկ պիտի չգաի...": Նրա հաղորդագրությունն սթափեցրեց:
Ինչի՞ համար ներեմ: Նրա համար , որ երկուսիս լա՞վ էր իրար հետ: Որ երկուսս էլ ուզում էինք տեսնե՞լ իրար:
Ավելի քան 12 ժամ քնել եմ, իսկ նա ե՞րբ հասցրեց գնալ: Ուղղակի գողեգող, առանց բան ասելու ու գոնե "ցտեսություն" ասելու գնաց: Միջանցքում իմ այս ու այն կողմ թափված զգեստներն էին: Երեկվա հիշողություններն սկսեցին սողոսկել ուղեղս: Գիշերվա 2ի կոմերը հասանք տուն: Գինովցած էինք: Բանալու շրխկոց, ծանր բացվող երկաթյա դուռ: Հազիվ էր փակվել դուռը: Ու սկսվեց...
Տաք ջուրը հաճելի էր , բայց չէր արթնացնում: Ամբողջովին սառը ջուրն էլ ոչ միայն սթափեցրեց ու արթնացրեց, այլ նաև ստիպեց մտածել "ճմրթված թղթի" բովանդակության մասին: Միայն մարմինս չէր սառում` այլ նաև հոգուս խոր ու տաք անկյունները: Ստիպում ես մտածել քո մասին: Մտածում եմ : Արդեն ենթագիտակցությանս մեջ ես: Իսկ սառը դատո-ղություսն հազար ու մի պատճառներ է բերում ու փորձում ասել , որ դու ինձ անհրաժեշտ չես, որ դու ինձ կործանում ես: Բայց էդ կապ չունի, ես գիտեմ, որ դեռ "մտածում" եմ քո մասին ու գիտակցում ամենը:
Սրբվեցի ու դուրս եկա: Մտածում եմ նախաճաշելու մասին: Հմ: Նախաճա՞շ, այս ժամի՞ն: Ավելի շատ ընթրիք երևի: Խոհանոցն ու ներսի սենյակն էլ էին "հետաքրքիր" վիճակում: Կա-հույքն անհասկանալի պատճառներով դուրս էին եկել տեղերից: Պատից կախված տխուր աղջնակի նկարն էր ընկել տեղից ու շեղանկյան նման էր կախված, կարծես չէր դիմացել ու ամաչել էր տեսածից: Ջարդված գինու բաժակներ:
"Նախաճաշս"` աջից գինի, ձախից մի գավաթ ջրի փոխարեն կատարվածից գոյացածը, ափ-սեում արաքներիդ հետևանքները, որ պիտի կուլ տամ ամեն անգամ:
Հա ներում եմ: Ներում եմ ամեն ինչի համար: Ներում եմ , որ սիրում եմ: Որ կամքիս ուժը կորցնում է իր արժեքը, երբ հեռախոսի մյուս ծայրին լսում եմ քո ձայնը: Ներում եմ , որ չեմ հարգում սեփական պրինցիպներս ու անձս: Ներում եմ , որ դու օգտագործում ես ինձ: Ներում եմ , որ քո ձեռքին խաղալիք եմ : Ներում եմ , ներում եմ , ներում եմ ...... Ներում եմ, որ քեզ ատում եմ ... Բայց չեմ կարող չսիրել...
